1-   شما به عنوان کارشناس حوزۀ اعتیاد تاکنون با چه رویکرد یا شیوه‌ای با  افراد مبتلاء به سوء‌مصرف مواد و بی‌خانمان (مراجعان) کار کرده‌اید؟    ۱.ایجاد اعتماد و ارتباط غیرقضاوتی (Trust Building)    - رویکرد خیابانی  (Outreach):** تماس اولیه در محل زندگی مراجع (پارک‌ها، پناهگاه‌ها، معابر)  بدون فشار برای ترک فوری.      پذیرش بی‌قیدوشرط: تمرکز بر انسان‌بودن فرد  پیش از "بیمار" یا "معتاد" دانستن او.      حفظ حریم خصوصی:عدم ثبت  اطلاعات هویتی بدون رضایت (در مرحله اول). ۲.تأمین نیازهای فوری (Basic  Needs First)    خدمات حیاتی:دسترسی به غذا، پوشاک تمیز، مکانی امن برای  خواب، و کمک‌های پزشکی اولیه (مثل پانسمان زخم‌ها، پیشگیری از اوردوز).       برنامه‌های تبادل سرنگ (Syringe Exchange):کاهش انتقال HIV/هپاتیت و  ایجاد نقطه تماس برای ارتباط مداوم. ۳.مداخلات کاهش آسیب (Harm Reduction  Core)    آموزش مدیریت مصرف: ارائه نالوکسان (Narcan) برای پیشگیری از مرگ  ناشی از اوردوز و آموزش استفاده از آن.

مقدمه زندگی اجتماعی انسان تحت حاکمیت قواعد و هنجارهای اجتماعی است. اگر ما از قواعدی که انواع رفتار را در زمینه‌های معینی به عنوان رفتارهای مناسب و رفتارهای دیگری را به عنوان رفتارهای نامناسب تعریف می‌کنند، پیروی نمی‌کردیم، فعالیتهایمان دستخوش هرج و مرج می‌گردید.

دبلیووقتی در 23 سالگی وارد مرکز توانبخشی شدم، فهمیدم که تروما رشته‌ای است که در بیشتر داستان‌های اعتیاد بافته شده است. بسیاری از افراد در برنامه من بی توجهی یا بدرفتاری وحشتناکی از جمله سوء استفاده جنسی را که در کودکی تجربه کرده بودند توصیف کردند. با این حال، به نظر می رسید که تعداد کمی از آنها متوجه شده بودند که این چیزها چقدر آسیب زا بوده است. آثار تروما در زندگی خودم نیز در آن زمان برای من آشکار نبود، شاید به این دلیل که والدینم خیلی بدتر از این رنج کشیده بودند. با این حال، اکنون می توانم ببینم که برخی از حساسیت های شدید من، مانند ترس من از شلوغی و محوطه، به طرز وحشتناکی منعکس کننده داستان پدرم است.